Η Ηθική στην πολιτική έχει απασχολήσει διαχρονικά την κοινωνιολογία και την φιλοσοφική σκέψη. Δεν ήταν ποτέ εύκολη η ισορροπία μεταξύ πολιτικής απόφασης, αγαθής πρόθεσης και πράξης. Η σκληρή πραγματικότητα μονίμως «κλωτσάει».
Ως αποτελεσματικός αρωγός, χρησιμοποιήθηκε η ηθικολογία. Ένα ανέξοδο προκάλυμμα, λεκτικό που καταργεί το επιχείρημα, αλλά  παρασύρει, δημιουργεί την απαραίτητη άχλη και παραπέμπει σε στερεότυπα κατηχητικού. Η αλήθεια είναι ότι η ανάμειξη φαρισαϊσμού και πολιτικής δημιουργεί μια υποκριτική συμπεριφορά που ενισχύει την προπαγάνδα. Η δεξιά παραδοσιακά καταφεύγει πάντα στην ηθικολογία, την οποία χρησιμοποιεί ως όχημα συντήρησης και προβολής των θέσεών της. Η επίφαση συνεπικουρεί το γνωστό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», γιατί κατά ένα περίεργο τρόπο, ο προβαλλόμενος σκοπός είναι πάντα ιερός.
Η σημερινή Ν.Δ. είναι γνωστό πόσο χρησιμοποίησε την ηθικολογία όταν ήταν στην αντιπολίτευση για να χτυπήσει την κυβέρνηση Σημίτη. Άρκεσαν όμως λίγοι μόνο μήνες στην εξουσία για ν’ αποδειχτεί περίτρανα η υποκρισία των λόγων της. Η λευκή περιστερά ξαφνικά «μαύρισε» από τα αλλεπάλληλα ατοπήματα των στελεχών της. Η πραγματικότητα, για μια ακόμα φορά, εκδικείται. Διψασμένοι για εξουσία, όπως αυτοί την εννοούν, επέπεσαν στο κράτος με σκοπό να το… επανιδρύσουν! Και το ένα σκάνδαλο φέρνει το άλλο, ως μια καθημερινή πρακτική που δεν μπορούν να κρύψουν γιατί αλληλοσυγκρούονται προσωπικά φέουδα, φιλοδοξίες και «επεκτατικές» βλέψεις. Αποτέλεσμα, οι καταγγελίες να διαδέχονται η μία την άλλη. «Νυν υπέρ πάντων ο αγών».
Τι  αυξήσεις μισθών ημετέρων συμβούλων! Τι προσλήψεις ημετέρων τέκνων! Τι δημιουργία υπηρεσιών «μαϊμού» προς στελέχωση! Τι αδιαφανείς διαδικασίες! Τι σπατάλες! Και τι προώθηση χρηματισμού από υπουργικά χείλη! Τι τροπολογίες νύκτωρ που ευνοούν τους «δικούς μας» έχοντες! Τι αποκεφαλισμοί! Τι μεταθέσεις! Όλα προς δόξαν της αξιοκρατίας!
Προσοχή όμως, η ηθικολογία παραμένει σταθερά ο κεντρικός πυρήνας του πρωθυπουργικού λόγου. Η νεοκαραμανλική δεξιά επί τω έργω. Το δέρας προβάτου όμως, δε μπορεί να κρύψει το λύκο.  «Ανήκουμε στο Κοινωνικό Κέντρο» αναφώνησε ο Καραμανλής ο νεώτερος, «δεν πιστεύουμε σε διαχωριστικές γραμμές» τόνιζε, «θα αλλάξουμε την καθημερινότητα του Έλληνα» υποστήριζε. Δυο χρόνια κυβέρνησης Ν.Δ., όλοι ξέρουν αυτό που κάποιοι ψέλλισαν το βράδυ των εκλογών κι αποδοκιμάστηκαν για την αναίδειά τους… Τι είπαν δηλαδή; Το κλασσικό «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες». Είναι δεξιοί! Και τώρα; Τι θα κάνουμε με τους βαρβάρους;
Μόνο οι κινήσεις υπέρβασης που συμφιλιώνουν και δεν χωρίζουν εξασφαλίζουν την απαραίτητη διαφάνεια της Δημοκρατίας. Κινήσεις που δεν βαφτίζουν την αντεργατική νομοθεσία «μεταρρύθμιση» και κυρίως κινήσεις που ενώνουν το λαό σε μια προοδευτική κατεύθυνση με κοινωνική συνοχή, που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της χώρας. «Οι καιροί ου μενετοί…» αν συναισθανθούν όλες οι ανοικτόμυαλες δυνάμεις που πάμε -με την παρούσα κατάσταση- και ποιο «άλλο δρόμο» πρέπει να ακολουθήσουμε. Η σημερινή διαπίστωση θα είναι πιεστικό αίτημα αύριο. Η πρόκληση της δεξιάς, είναι πρόσκληση για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.