Ένας κύκλος έκλεισε. Η ιστορία θα μιλήσει γι αυτό σαν μία διακριτή στιγμή για τη χώρα. Τριανταπέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση που ενηλικιώθηκε η δημοκρατία μας είδαμε και βιώσαμε πολλά. Έγιναν άλματα, υπήρξαν εντάσεις, διαφωνίες, συγκρούσεις, μα ο στόχος επετεύχθη. Η Ελλάδα έγινε ένα σύγχρονο κράτος χάρη στις προσπάθειες και τις θυσίες κυρίως του Ελληνικού λαού αλλά και των πολιτικών επιλογών μεγάλων ηγετών που είχαν όραμα για να βγει η χώρα από το περιθώριο, τη μιζέρια και την υποτέλεια. Στη δημοκρατική παράταξη ιστορικά αναλογούσαν - συμπτωματικά άραγε; - τα δύσκολα και τα τολμηρά. Και ενώ στα μεγάλα πετύχαμε, χάσαμε το μέτρο στα αυτονόητα. Δεν εκτιμήσαμε σωστά τα μεγέθη. Πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες, κοινωνικές ομάδες, ο καθένας με τις δικές του ευθύνες. Έτσι ενώ είχαμε ανάπτυξη, μπήκαμε στην ΟΝΕ, κάναμε Ολυμπιάδα -κάποιο μιλούσαν για το Ελληνικό θαύμα- έμεναν πίσω αγκυλωμένα και δυσκίνητα  τα θέματα της παιδείας, του εκσυγχρονισμού της διοίκησης , της προσαρμογής της όλης παραγωγικής διαδικασίας με καινοτομίες στα  νέα δεδομένα και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, να βαλτώνουν και να κρύβονται πίσω από μια πλαστή ευμάρεια του δανεισμού και της σπατάλης. Η τελευταία πενταετία  ήταν καταστροφική για τη χώρα.
Χάθηκε ο βηματισμός. Με την άφρονα πολιτική που ακολούθησε η προηγούμενη διακυβέρνηση, μας οδήγησε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και τώρα στις πλάτες του Γιώργου Παπανδρέου εναποτίθεται ένα βαρύ φορτίο, η διάσωση της χώρας. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση, σκληρά μα αναγκαία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά μια δίκαιη κατανομή των βαρών στους πολίτες αλά και ένας δυναμικός αγώνας ενάντια στη φοροδιαφυγή και στην εισφοροδιαφυγή των εχόντων και κατεχόντων. Τώρα που έχει φύγει ο αέρας και τα πλασματικά μεγέθη χρειάζονται τομές. Δύσκολη περίοδος, πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ιστορία μας, που θα αλλάξουν και θα αναθεωρήσουν αντιλήψεις και πρακτικές που μέχρι τώρα "επικρατούσαν" στην κοινωνία.