Ένας κύκλος έκλεισε. Η ιστορία θα μιλήσει γι αυτό σαν μία διακριτή στιγμή για τη χώρα. Τριανταπέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση που ενηλικιώθηκε η δημοκρατία μας, είδαμε και βιώσαμε πολλά. Έγιναν άλματα, υπήρξαν εντάσεις, διαφωνίες, συγκρούσεις, μα ο στόχος επετεύχθη. Η Ελλάδα έγινε ένα σύγχρονο κράτος χάρη στις προσπάθειες και τις θυσίες κυρίως του Ελληνικού λαού αλλά και των πολιτικών επιλογών μεγάλων ηγετών που είχαν όραμα, για να βγει η χώρα από το περιθώριο, τη μιζέρια και την υποτέλεια. Στη δημοκρατική παράταξη ιστορικά αναλογούσαν - συμπτωματικά άραγε; - τα δύσκολα και τα τολμηρά. Και ενώ στα μεγάλα πετύχαμε, χάθηκε το μέτρο στα αυτονόητα. Δεν εκτιμήθηκαν σωστά τα μεγέθη. Πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες, κοινωνικές ομάδες, ο καθένας με τις δικές του ευθύνες. Φτάσαμε, κάποια στιγμή, να έχουμε υψηλή ανάπτυξη, μπήκαμε στην ΟΝΕ, κάναμε Ολυμπιάδα -κάποιοι μιλούσαν για το Ελληνικό θαύμα. Έμεναν όμως πίσω, αγκυλωμένα και δυσκίνητα, τα θέματα της παιδείας, του εκσυγχρονισμού της διοίκησης, της προσαρμογής, της όλης παραγωγικής διαδικασίας, με τις καινοτομίες στα νέα δεδομένα και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, να βαλτώνουν και να κρύβονται πίσω από μια πλαστή ευμάρεια του δανεισμού και της σπατάλης. Η τελευταία πενταετία  ήταν καταστροφική για τη χώρα. Χάθηκε ο προσανατολισμός. Με την πολιτική που ακολούθησε η προηγούμενη διακυβέρνηση, μάς οδήγησε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και τώρα στις πλάτες του Γιώργου Παπανδρέου εναποτίθεται ένα βαρύ φορτίο, η διάσωση της χώρας. Το πρόγραμμα σταθερότητας, το φορολογικό νομοσχέδιο, ο Καλλικράτης, η ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ και μια σειρά από θεσμικές πρωτοβουλίες που αγγίζουν και αλλάζουν τη δομή και τη λειτουργία του κράτους, αποτελούν σταθερά βήματα διεξόδου από την κρίση. Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης πιστώνεται προσωπικά στον πρωθυπουργό και στη μεγάλη προσπάθεια που έκανε για να υπάρξει ένα δίχτυ προστασίας της χώρας, αλλά και κάθε άλλης χώρας - μέλος της ευρωζώνης που θα αντιμετωπίζει πρόβλημα και θα βρίσκεται στο στόχαστρο της διεθνούς κερδοσκοπίας. Δύσκολη περίοδος, πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ιστορία μας αλλά και στα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Αυτές τις ώρες η χώρα μας δίνει πραγματική μάχη. Ο καθένας από τη θέση του να συμβάλει υπεύθυνα. Χρειάζεται συναίνεση και όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι μάχες δεν κερδίζονται με άναρθρες κραυγές και κινδυνολογία. Σήμερα όλοι κρίνονται και κυρίως οι πολιτικές ηγεσίες. Η κρίση, αν επικρατήσει νηφαλιότητα και δεν καταναλωθούμε στις μικροκομματικές σκοπιμότητες, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία ενός ορθολογικού νοικοκυρέματος και μιας νέας δημιουργικής πορείας για τη χώρα.