Εδώ και δύο δεκαετίες συμβολικά μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η ελεύθερη οικονομία ξεπέρασε την πολιτική. Η παγκοσμιοποίηση (της οικονομίας πάντα) επέβαλε τους δικούς της κανόνες. Τα χρηματιστήρια, τα δομημένα ομόλογα, τα πλαστικό χρήμα οδήγησαν  - ήταν επόμενο - στην πλεονεξία, την υπερκατανάλωση, στις φούσκες και στην κρίση. Η οικονομία - καζίνο στο απόγειο της. Η πραγματικότητα όμως απεχθάνεται πάντα την έλλειψη μέτρου κι εκδικείται. Η αρχαία Νέμεσις είναι εδώ. Τώρα όλοι οι θεωρητικοί και τεχνοκράτες - που δεν προέβλεψαν τίποτα όταν έπρεπε - αναλύουν νεφελωδώς τα πως και τα γιατί! Και η πολιτική; Αφού υποβάθμισε την αποστολή της, προσπαθεί ξαφνικά να ελέγξει την κρίση μπροστά στη θύελλα. Θα τα καταφέρει;  Ένα είναι σίγουρο, τα πράματα δυσκολεύουν. Η κρίση γίνεται πολιτισμική. Χάθηκε ο ορθός λόγος, η σκέψη, η συνέπεια. Τώρα οφείλουμε να τα βρούμε, να ξανασυναντηθούμε με τον βαθύτερο εαυτό μας, να ξαναβρούμε την αξία της Πολιτικής (με Π κεφαλαίο) όπως τη ξέραμε και να την υπηρετήσουμε στα δύσκολα. Είναι το μόνο καθήκον.