Το σημερινό ΠΑΣΟΚ χρειάζεται χωρίς καμία αμφιβολία και καμιά υπεκφυγή επανακαθορισμό των σκοπών και της δράσης του και αναδιάρθρωση της δομής και λειτουργίας του.
Το σοκ της οικονομικής κρίσης, έφερε το τέλος της μεταπολίτευσης καθώς δημιουργήθηκαν αμέσως οι προϋποθέσεις αλλαγής του πολιτικού συστήματος, σαν συνέχεια της ανατροπής των κοινωνικών καταστάσεων όπως τις ξέραμε μέχρι σήμερα.
Η παραμονή σε παλαιότερες αντιλήψεις και νοοτροπίες σημαίνει καθήλωση στο παρελθόν και βεβαίως στο περιθώριο των εξελίξεων. Ποτέ το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε λέσχη προβληματισμών και αναζητήσεων ξεκομμένο απ' την κοινωνία, αλλά εξέφραζε ένα πολιτικό κίνημα συμμετοχής και παρέμβασης στα τεκταινόμενα. Η ανάγκη των καιρών, δηλαδή ο ρεαλισμός, είναι αυτός που καθορίζει τη φυσιογνωμία των πολιτικών δυνάμεων κάθε εποχής. Κατά τη γνώμη μου 3 πολιτικά χαρακτηριστικά πρέπει να ορίζουν το σημερινό και αυριανό ΠΑΣΟΚ.
Α) Ότι είναι κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα
Β) Ότι την πολιτική του την συνδέει άμεσα με τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις εντός των οποίων κινείται η χώρα σε κάθε περίπτωση.
Γ) Κεντρικό ρόλο του προγράμματος του, καταλαμβάνουν οι μεταρρυθμίσεις σ' όλους τους τομείς. Είναι δηλαδή ένα προοδευτικό μεταρρυθμιστικό κόμμα.
Προκύπτει το ερώτημα, ποιά Ελλάδα θέλουμε; Η απάντηση είναι ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Ένα κράτος στρατηγείο, εγγυητή των θεσμών με μικρότερο κι αποτελεσματικότερο δημόσιο. Ένας ιδιωτικός τομέας, ατμομηχανή της ανάπτυξης, με κανόνες, διακριτός από το δημόσιο τομέα.
Περιττό να προσθέσω ότι ένα ΠΑΣΟΚ που υπηρετεί αυτή την πορεία οφείλει να είναι διαφανές στη λειτουργία του, δημοκρατικό, αποκεντρωμένο σε στενή σχέση με τους πολίτες και τις παραγωγικές δυνάμεις, όχι συγκεντρωτικό. Ένα κόμμα που υπηρετεί το κράτος και δεν ταυτίζεται με αυτό. Τούτο σημαίνει ότι πρέπει ν' αλλάξει η δομή του - που απέτυχε -  και η εν γένει νοοτροπία και λειτουργία του.
Άρα το ΠΑΣΟΚ για να υπάρχει, έχει δουλειά μπροστά του αφού πρέπει πρώτα απ' όλα να μεταρρυθμίσει τον ίδιο τον εαυτό του και φυσικά να προβεί στην εκλογή νέων οργάνων κι ασφαλώς προέδρου με καθολική ψηφοφορία και ελεύθερη συμμετοχή.
Δεν μπορώ να κλείσω αυτές τις γραμμές χωρίς την άποψή μου για την τρέχουσα συγκυρία και την πορεία της χώρας. Προέχει η διάσωση της Ελλάδας εντός του ευρώ, ότι και να συμβεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το σκοπό σήμερα τον υπηρετεί καλύτερα η κυβέρνηση Παπαδήμου. Άποψή μου είναι ότι η κυβέρνηση αυτή πρέπει να διευρύνει το έργο της και να εξαντλήσει την τετραετία με απαραίτητα ανασχηματισμό. Πιστεύω ούτως ή άλλως ότι υπάρχουν δύσκολα μπροστά μας, που μια μονοκομματική κυβέρνηση δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσει. Πιστεύω επίσης ότι η εποχή των μεγάλων κομματικών σχηματισμών και της ταύτισης κόμματος κράτους έχει παρέλθει οριστικά.
Άρα το μέλλον θα κινηθεί με κυβερνήσεις συνεργασίας. Θα 'ναι και το κύριο χαρακτηριστικό της μετα-μεταπολίτευσης σε μακρά περίοδο κρίσης. Οι βιαστικοί και δια τούτο λαϊκιστές, με ανεύθυνες εθνικιστικές κορώνες σε τέτοιες εποχές καταντούν έως και επικίνδυνοι.
Αν πράγματι βάζουμε τη χώρα πάνω απ' όλα και προσέχουμε την ομαλότητα των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων, ως κόρη οφθαλμού, τότε αβίαστα καταλήγουμε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι η καλύτερη εκδοχή αυτής της περιόδου και γι' αυτό οφείλουμε να τη στηρίζουμε με συνέπεια. Αυτό απαιτεί η ευθύνη που έχουμε για τη χώρα, η αποκατάσταση της σοβαρότητας και της χαμένης αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Καθόλου δευτερεύουσα δεν θεωρώ την αισθητική του πολιτικού λόγου, την παιδευτική σημασία της πολιτικής συμπεριφοράς που πρέπει να διακρίνει την πολιτική ζωή. Η κακοποίηση που υπέστη ο ορθολογισμός και το πολιτικώς φέρεσθαι αποτελεί μια πρόσθετη αιτία της πνιγηρής κατάστασης που βιώνουμε. Η ουσιαστική δημοκρατία απαιτεί πολιτικό διάλογο και συνευθύνη. Ο πολιτικός πολιτισμός αποτελεί προϋπόθεση για την επίλυση προβλημάτων κι έξοδο από την  κρίση.