Το ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει αποστατήσει και από τη συλλογική μνήμη είναι γνωστό. Εκ των υστέρων και σε αντίθεση με τα ιστορικά γεγονότα του 1965, προσπαθεί υπό το μανδύα συνεδρίου να αποκαταστήσει το ρόλο και τις ευθύνες του στις μαύρες σελίδες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου στις οποίες υπήρξε πρωταγωνιστής μαζί με το παλάτι και άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους οικονομικούς και πολιτικούς του φίλους υπό την προστασία του ξένου παράγοντα. (Για να μη ξεχνιόμαστε!)
Σφυρίζει αδιάφορα ο κ. Μητσοτάκης σήμερα  δηλώνοντας με περίσσιο θράσος ότι  τον συμφέρει, εκμεταλλευόμενος τον θάνατο κι επομένως την απουσία όσων ενεργά αντέδρασαν στις γνωστές και απαράδεκτες από κάθε άποψη πρακτικές που ακολούθησε εκείνη την περίοδο.
Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη και ευτυχώς για την Δημοκρατία και την Ελλάδα υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου ο οποίος έπαιξε ιστορικό και αναγνωρισμένο απ΄ όλους ρόλο  στην εδραίωση της Δημοκρατίας και στην ομαλή πορεία της χώρας στη σύγχρονη εποχή.
Οκ. Μητσοτάκης όσες ενέργειες  και αν μετέρχεται, όσα σκηνικά και να στήνει, θα παραμένει πάντα ο μοιραίος πολιτικός για τη χώρα.
Οι Έλληνες δεν είναι αμνήμονες. Η ιστορία είναι ζώσα και δε σβήνεται, δεν αποσιωπάται και βεβαίως δεν ξαναγράφεται. Η ιστορία αποδίδει τα ίσα. Η αποστασία και ο εμπνευστής και πρωταγωνιστής της έχουν καταδικαστεί δια παντός στην συνείδηση του δημοκρατικού ελληνικού λαού. Κι αυτή είναι η χειρότερη τιμωρία.