-Μεγαλώσατε στην Κέρκυρα, στους Κουραμάδες.
-Ναι, εκεί τελείωσα το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο. Ένας δάσκαλος για όλες τις τάξεις. Το γυμνάσιο το τελείωσα στην πόλη της Κέρκυρας. Ήταν ωραία χρόνια, χρόνια που σφράγισαν τη μετέπειτα πορεία μου.

- Πώς τα θυμάστε;
-Όπως και σε όλους τους ανθρώπους ήταν η ωραιότερη περίοδος… της ξεγνοιασιάς, του παιχνιδιού, της ελευθερίας. Ακόμη και σήμερα που επιστρέφω στο χωριό μου, με τους παιδικούς μου φίλους, η συμπεριφορά μας όταν βρισκόμαστε –παρότι ο καθένας έχει τραβήξει το δρόμο του- είναι περίπου παιδική μεταξύ μας.

-Είπατε πριν ότι τα χρόνια αυτά σφράγισαν τη ζωή σας. Υπήρξε άραγε και κάποιο ψήγμα, μια θρυαλλίδα πολιτικής τότε; Το ρωτώ για να δούμε τη μετέπειτα εξέλιξή σας…
-Υπήρξε σίγουρα στα εφηβικά μου χρόνια, τότε άρχισα να ενδιαφέρομαι για τα κοινά. Θυμάμαι πως είχε γίνει μια μεγάλη διαδήλωση στο νησί –όπως είχε γίνει και σε όλη τη χώρα τότε- για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατέβηκαν όλοι οι μαθητές στη διαδήλωση και μεταξύ αυτών κι εγώ. Θυμάμαι επίσης ότι ερχόταν φοιτητές και μιλούσαν για το 15% στην Παιδεία, για το 114, για περισσότερη δημοκρατία κι έτρεχα κι εγώ μαζί τους. Όντας ακόμα στο γυμνάσιο, γράφτηκα στους Λαμπράκηδες. Και μετά ασχολήθηκα πολύ περισσότερο με τα κοινά ως φοιτητής στην Ιταλία πλέον. Αλλά η μεγάλη αφορμή που με έκανε να μπω πιο ενεργά στην πολιτική, ήταν η δικτατορία.

-Σας βρήκε στην Ιταλία.
-Ναι. Εκεί θεώρησα καθήκον μου –όπως και οι περισσότεροι εξ ημών- ότι έπρεπε να αντιδράσω. Υπήρχε και η δυνατότητα, βλέπετε, καθότι βρισκόμασταν στο εξωτερικό. Έτσι άρχισε μια ανάμειξη σε καθημερινή βάση, μια δράση αντιδικτατορική μέσα στους φοιτητικούς χώρους με  Έλληνες, με Ιταλούς, με τα ιταλικά πολιτικά κόμματα… Έφτασα στο σημείο να πηγαίνω να μιλάω σε διάφορες συγκεντρώσεις των ξένων κομμάτων και να εκθέτω την κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα. Έτσι βρέθηκα από τη Φλωρεντία που σπούδαζα, στο Παρίσι το Μάη του ’68.

-Σημαντικότατη εμπειρία…
-Ναι, ήταν ένα μεγάλο γεγονός. Βρεθήκαμε εκεί με τους άλλους Έλληνες που ερχόταν από όλη την Ευρώπη. Θέλαμε να δείξουμε μέσα στο Μάη του ’68 ότι είμαστε κι εμείς εδώ, ότι έχουμε κι εμείς ένα θέμα, τη δικτατορία στην Ελλάδα. Ο Μάης του ’68 ήταν μια περίπτωση από τις σπάνιες που συμβαίνουν στην ιστορία διότι ήταν ένας ξεσηκωμός ο οποίος είχε απ’ όλα. Δεν ήταν ένα ξεσηκωμός φοιτητικός, συνδικαλιστικός, εργατικός…ήταν ένας γενικός ξεσηκωμός που ενείχε και την έννοια του πανηγυριού, της χαράς. Με πρωτοβουλία της νεολαίας, βέβαια, που είχε φαντασία πολύ. Αυτό που λέμε φαντασία στην εξουσία. Υπήρχε ένας αυθορμητισμός μεγάλος, άκουγες λόγια που δεν χρησιμοποιούνται στην πολιτική. Πολιτική, τραγούδι, ποίηση, λογοτεχνία, τέχνη, όλα συζητιόνταν…

-Αλήθεια, η ποίηση μιας και αναφερθήκατε σ’ αυτήν, πως προέκυψε στη ζωή σας;
-Από τα παιδικά χρόνια στην Κέρκυρα. Ο πατέρας μου ήταν λόγιος, έγραφε και διάβαζε πολύ. Στο σπίτι είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη την οποία, όπως ήταν φυσικό, ξεψάχνιζα. Μετά στο γυμνάσιο είχα την τύχη, οι φιλόλογοι να είναι προσωπικότητες, ανοιχτά μυαλά, οι οποίοι, παρότι στο μάθημα των ελληνικών δεν υπήρχε στην ύλη π.χ. ο Καφάβης, αυτοί μας δίδασκαν Καβάφη. Ακόμη τους θυμάμαι.

-Πότε γράψατε το πρώτο σας ποίημα;
-Σε ηλικία 18-19 ετών, όταν έφυγα από την Κέρκυρα για να σπουδάσω στην Ιταλία.

-Ο Νάσος Βαγενάς έχει πει για σας ότι είστε «ένας ποιητής που ασχολείται με την πολιτική, όχι ένας πολιτικός που γράφει ποιήματα». Εσείς πώς νιώθετε;
-Νομίζω ότι ο Νάσος ο Βαγενάς με τη φράση που είπε ήθελε να δείξει ότι πολλοί είναι ερασιτέχνες ποιητές, δηλαδή ασχολούνται με κάτι άλλο και ερασιτεχνικά, σαν χόμπι, ασχολούνται και με την ποίηση πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει με μένα. Εγώ το πιστεύω αυτό γιατί απ’ όταν άρχισα να γράφω, δεν το εγκατέλειψα ποτέ. Και βέβαια άρχισα να γράφω πολύ πριν ασχοληθώ με την πολιτική. Όταν μπήκα ενεργά πλέον στο χώρο της πολιτικής, εδώ στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ’80, είχα βγάλει ήδη τρεις ποιητικές συλλογές, επομένως είχα διαμορφώσει μέσα μου την ψυχολογία του ποιητή και συνέχισα μετά μέχρι σήμερα.

-Η πολιτική πώς βρέθηκε στο διάβα σας;
-Το ’81, όταν έγινε η Αλλαγή, με φώναξαν και μου πρότειναν, αν μπορούσα, να πάω στο εξωτερικό ως σύμβουλος Τύπου.

-Και πήγατε στο Βουκουρέστι…
-Ναι. Αν και δεν ήταν καθαρά πολιτική η θέση. Μετά πήγα στο Λονδίνο. Το 1987 γύρισα εδώ και πήρα τη θέση του προϊστάμενου όλων των Γραφείων Τύπου στο εξωτερικό, ώσπου αρρώστησε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Αύγουστο του ’88 και εσπευσμένα πήγα στο Λονδίνο. Υπήρχε ανάγκη να βρεθεί κάποιος εκεί και να ενημερώνει τους δημοσιογράφους που συνέρεαν, Έλληνες και ξένους. Κι έτσι μέσα σε δύο μέρες θυμάμαι ετοίμασα τις βαλίτσες μου και βρέθηκα στην Αγγλία. Έμεινα ένα δίμηνο περίπου μέχρι που επέστρεψε ο Ανδρέας στην Ελλάδα. Η εμπειρία αυτή ήταν το βάπτισμα του πυρός όνομα και πράγμα.

-Σας είχε τρομάξει καθόλου όλο αυτό το βάρος που έπρεπε να σηκώσετε ξαφνικά;
-Ομολογώ πως ήταν ξαφνικό. Ξέρετε, τα σπουδαία πράγματα στη ζωή πάντα είναι τα ξαφνικά. Είμαι ήρεμος άνθρωπος και νομίζω ότι το αντιμετώπισα ήρεμα. Προσπάθησα να είμαι μεθοδικός σ’ αυτό που έκανα. Να αποκτήσω την εμπιστοσύνη των δημοσιογράφων, να τους βοηθήσω, να συνεργαστούμε και να βγάλουμε πέρα μια δύσκολη ιστορία. Αυτό έκανα. Αυτή την εμπιστοσύνη που έδειξαν οι δημοσιογράφοι στο πρόσωπό μου τη θυμάμαι ακόμη σήμερα. Ήταν ουσιαστική και με βοήθησε πάρα πολύ.

-Πώς αποτιμάτε αυτή την εμπειρία, να ζήσετε τόσο κοντά σε έναν μεγάλο ηγέτη όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου;
-Ήμουν τυχερός. Θεωρώ δηλαδή ότι η γνωριμία μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου και η σχέση μας η πολιτική, αλλά και η ανθρώπινη, που αναπτύχθηκε τα χρόνια που ήμουν δίπλα του, είναι από τις πιο σπουδαίες της ζωής μου. Ήμουν πράγματι τυχερός που έζησα δίπλα στον Ανδρέα.

-Ήσασταν δίπλα του ως την τελευταία του στιγμή. Του κλείσατε τα μάτια…
-Τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε να βρίσκομαι σπίτι του όταν συνέβη το μοιραίο και να είμαι αυτός που του έκλεισε τα μάτια. Ναι… συνέβη κι αυτό... Δραματικές στιγμές.

-Ποια στοιχεία του Ανδρέα Παπανδρέου διακρίνεται στο Γιώργο Παπανδρέου;
-Ο Γιώργος, ως γιος, ασφαλώς θα έχει κληρονομήσει πολλά.

-Ως πολιτικός;
-Ξέρετε, ο πολιτικός, επιβάλλεται, να προσαρμόζεται στη νέα εποχή. Ο Γιώργος έχει αυτό που λέμε, τη δικιά του αντίληψη για την πολιτική και τις εξελίξεις γύρω από την πολιτική. Είναι πεπεισμένος γι’ αυτό, επιμένει, δεν υποχωρεί. Θέλει να κάνει τη δική του τομή. Κι αυτό είναι που τον χαρακτηρίζει και θα τον χαρακτηρίζει. Ξέρω ότι πιέζεται να αλλάξει και να έρθει σε πιο γνώριμα μονοπάτια. Πιστεύω ότι δεν θα το κάνει. Κι αυτό είναι θεωρώ ένα από τα θετικά στοιχεία του. Στο τέλος θα επιβάλλει, κατά την άποψή μου, το δικό του τρόπο. Και ο δικός του τρόπος είναι καλός γιατί είναι προχώρημα προς τα μπροστά. Ο πολιτικός δεν πρέπει να γυρνά ποτέ πίσω. Πρέπει να κάνει βήματα μπροστά. Και στο ΠΑΣΟΚ πολύ περισσότερο το έχουμε διδαχτεί αυτό. Ο Ανδρέας δημιούργησε ένα ΠΑΣΟΚ εκεί που υπήρχε μια Ένωση Κέντρου και άλλα κόμματα. Έφτιαξε ένα καινούργιο κόμμα. Μετά ήρθε ο Κώστας Σημίτης ο οποίος ήταν ένας ανανεωτής πρωθυπουργός. Προχώρησε την Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό στην 8ετία του. Τώρα, ο Γιώργος επίσης ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και αυριανός Πρωθυπουργός θα πάει τη χώρα πιο μπροστά ακόμα. Τα πισωγυρίσματα στην πολιτική σημαίνουν ότι πας στη γωνία, στο περιθώριο των εξελίξεων. Και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι σαν τα κόμματα εκείνα που δογματικά εμμένουν σε κάποιες θέσεις και βρίσκονται στη γωνία για να συζητάνε. Είναι κόμμα δράσης.

-Τον βλέπετε πρωθυπουργό;
-Ναι, βεβαίως. Και θα είναι ένα βήμα μπροστά όσον αφορά τη νοοτροπία στην πολιτική και στην κοινωνία.

-Ποια είναι η σχέση σας σήμερα με τη Δήμητρα Λιάνη;
-Δεν υπάρχουν σχέσεις. Δεν έχουμε επαφές. Η σχέση μου ήταν με τον Ανδρέα. Βεβαίως σεβόμουν τις επιλογές του, από κει και πέρα όμως δεν υπήρχε πολιτική σχέση με τη Δήμητρα.

-Με τον Κώστα Σημίτη συνεργάζεστε…
-Υπήρξα συνεργάτης του Κώστα Σημίτη και είναι πολύ τιμητικό για μένα αυτό. Και όταν μου δίνεται η ευκαιρία θα συζητάω μαζί του πολιτικά. Δεν μ’ αρέσουν αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική όταν φεύγει ένας δεν του λέμε ούτε «Καλημέρα». Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Δεν μου πάνε καθόλου. Δεν μ’ αρέσει αυτή η νοοτροπία.

-Είστε ικανοποιημένος από το επίπεδο της πολιτικής ζωής;
-Είμαι από τους πολιτικούς που ξέρω ποια ήταν η πολιτική ζωή στην Ελλάδα παλιά. Έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Είμαστε μια σύγχρονη κοινωνία, ευρωπαϊκή. Απλώς κουβαλάμε ακόμα κάποιες νοοτροπίες τις οποίες δεν θα έπρεπε να κουβαλάμε.

-Όπως;
-Νοοτροπίες συντήρησης και ημιμάθειας. «Εμείς είμαστε και κανένας άλλος».  Νοοτροπίες ανθρώπων που δεν βλέπουν τον κόσμο ν’ αλλάζει, την κοινωνία να προχωράει. Προσωπικά, προσπαθώ να βλέπω τα θετικά και να μην παρασύρομαι από τα αρνητικά.

-Πώς τα καταφέρνετε;
-Έχω το άλλο θηλυκό που με ισορροπεί, την ποίηση. Καταφεύγω εκεί.

-Αποτελεί έμπνευση η πολιτική για την ποίηση;
-Η ποίηση υπάρχει παντού, αρκεί να ψάχνεις και να τη βρίσκεις. Νομίζω ότι όλα αποτελούν έμπνευση για την ποίηση. Όλες οι ανθρώπινες συμπεριφορές. Το θέμα είναι πώς θα το κάνεις ποιητικό λόγο. Αυτό δεν είναι εύκολο.

-Στην πολιτική υπάρχουν φιλίες ή λυκοφιλίες;
-Α…ξέρετε, ο πολιτικός είναι ανοιχτός και πρέπει να είναι ανοιχτός στον κόσμο εκ των πραγμάτων. Μπορεί να χαιρετάει κάποιον και να δείχνει χαρούμενος που τον συνάντησε, ενώ επί της ουσίας να είναι μια συνήθεια διότι αυτό συμβαίνει πολλές φορές την ημέρα. Νομίζω ότι οι πολιτικοί, όπως όλοι, έχουν φίλους. Υπάρχει όμως πολύ έντονη επιφύλαξη, καιροφυλακτεί πάντα η αλλοτρίωση του ατόμου. Μεγάλη Κίρκη η πολιτική, χρειάζεται συνεχώς προσοχή

-Υπάρχει κάποιος πολιτικός αντίπαλος στον οποίο θα βγάζατε το καπέλο;
-Σέβομαι απολύτως όλους εκείνους που έχουν διαφορετική γνώμη από μένα. Τους σέβομαι όλους και κυρίως τους πολιτικούς μου αντιπάλους.

-Δηλώνετε αριστερός σήμερα;
-Κοιτάξτε, με την έννοια που θα δώσω εγώ στον όρο «αριστερός», βεβαίως δηλώνω.

-Ποια έννοια λοιπόν δίνετε;
-Την έννοια του να βάζεις στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Την κοινωνική δικαιοσύνη και την εξέλιξη. Δεν μπορείς να κάνεις μεταρρυθμίσεις με αποκλεισμούς, να λες πάω μπροστά και να μην κοιτάς πίσω σου τον κόσμο. Πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν σου τον κόσμο και να προχωράς μαζί του. Δεν μιλάω λαϊκιστικά, μην παρεξηγηθώ. Όταν ο στόχος σου είναι συλλογικός με επίκεντρο τον άνθρωπο, τότε είσαι αριστερός.

-Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας; Τι άνθρωπος είστε;
-Προσπαθώ να μαθαίνω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα διότι ζούμε σε μια εποχή αλλαγών και χρειάζεται η γνώση. Πιστεύω ταυτόχρονα ότι πρέπει να βρίσκεις τρόπο να είσαι ο εαυτός σου. Να μην σπαταλιέσαι.

-Φαντάζομαι περνάτε αρκετό χρόνο με το γιο σας;
-Με το γιο μου είμαστε φίλοι. Είναι 20 χρονών, φοιτητής.

-Μιλάτε μαζί του για πολιτική;
-Όχι, δεν του μιλάω εγώ. Μόνον όταν με ρωτάει. Δεν θέλω να του επιβάλλω τίποτα. Ο ίδιος έχει ερεθίσματα πλέον όλο και περισσότερα. Καμιά φορά με ρωτάει, παίρνει τη γνώμη μου. Προτιμώ βέβαια ο ίδιος να ενεργοποιεί τη δικιά του σκέψη, πιστεύω στην ανεξαρτησία των ανθρώπων.

-Με τη μουσική τι σχέση έχετε;
-Ακροατής. Ακούω επί 30 και πάνω χρόνια τη γυναίκα μου και τελευταία το γιο μου ο οποίος είναι σ’ ένα συγκρότημα και παίζει ντραμς.

-Πώς γνωριστήκατε με τη σύζυγό σας, τη Μαρία Φαραντούρη;
-Ήταν ήδη γνωστή όταν γνωριστήκαμε. Ήταν 16 χρονών και τραγουδούσε με το Θεοδωράκη. Την είχα δει σε μια συναυλία μαζί του στην Κέρκυρα. Γνωριστήκαμε όμως στη Ρώμη μετά τη δικτατορία, όταν ήρθαν με το συγκρότημα αλλά χωρίς τον Μίκη για συναυλία. Τότε της ζήτησα αν μπορούσε να έρθει για συναυλία και στη Φλωρεντία όπου σπούδαζα και ήμουν γραμματέας των ελλήνων φοιτητών. Ήρθαν, τους ξανακάλεσα, ξαναήρθαν κι έτσι άρχισε η γνωριμία μας.

-Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας σε έναν καλό γάμο;
-Ο καθένας να έχει τη δική του προσωπικότητα και ο άλλος να τη σέβεται. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο πρέπει να είναι. Αν και δεν είμαι κανένας που μπορεί να δίνει συμβουλές σε ζευγάρια.

-Να πάμε σε ένα άλλο θέμα. Υπήρξατε για χρόνια κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τελικά η καρέκλα αυτή είναι ηλεκτρική;
-Ναι είναι. Γιατί πρέπει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να προβάλει το έργο της κυβέρνησης και να δικαιολογεί ταυτόχρονα εν πολλοίς, όσες αστοχίες ή λάθη γίνονται, που είναι φυσικό να γίνονται. Και επειδή κάθε στιγμή δημιουργούνται γεγονότα, πρέπει κάθε στιγμή να είναι έτοιμος να απαντάει. Τώρα αν βάλετε μέσα σε όλα αυτά και τον δημοσιογράφο ο οποίος εξ επαγγέλματος πρέπει να στριμώχνει τον πολιτικό για να βγάλει μια είδηση, αντιλαμβάνεστε ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βρίσκεται μονίμως σε μια υπερένταση. Εγώ είχα τέτοιες στιγμές, κάποιες περίοδοι μάλιστα ήταν πολύ δύσκολες. Προσπάθησα πάντα να είμαι ο εαυτός μου διότι αυτό έχει σημασία. Επίσης, έπρεπε να μην λέω πολλά γιατί έχω την πεποίθηση ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Όταν μιλάς πολύ, κάτι θέλεις να κρύψεις.

-Κατά τη γνώμη σας, πώς τα πάει ο Θοδωρής Ρουσόπουλος;
-Ο Ρουσόπουλος είναι ο ίδιος δημοσιογράφος. Βεβαίως, είναι περίεργο αυτό που θα σας πω, αλλά δεν έχει καμία σχέση η θέση που έχει τώρα με την προηγούμενη. Άλλο είναι να είσαι δημοσιογράφος και άλλο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Όποιος τα μπερδεύει αυτά τα δύο, κάνει λάθος. Ο Θ. Ρουσόπουλος βρέθηκε σε διαφορετική κατάσταση διότι μπήκε στην πολιτική ως αντιπολίτευση και καταλαβαίνει τώρα ότι η κυβέρνηση είναι εντελώς διαφορετικό από το να είσαι αντιπολίτευση. Νομίζω ότι προσπαθεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και η προσπάθεια είναι πετυχημένη αρκετές φορές. Αλλά ταυτόχρονα είναι μερικά πράγματα που υποστηρίζει που φαίνεται ότι και ο ίδιος δεν τα πιστεύει. Είναι πράγματα που ακούει κανείς από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και αντιλαμβάνεται ότι ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία.

-Εσείς έχετε βρεθεί ποτέ σε τέτοια θέση;
-Ναι, αμέ. Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις οι οποίες ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Όταν πρόκειται για κάποια εθνικά θέματα τα οποία δεν μπαίνουν στο τσουβάλι της όποιας άλλης αντιπαράθεσης.

-Τι λάθη έκανε το ΠΑΣΟΚ και βρέθηκε στην αντιπολίτευση;
-Υπήρξε μια φθορά, όπως έχουν φθορά όλες οι κυβερνήσεις, την εκμεταλλεύτηκε πολύ καλά η ΝΔ παρουσιάζοντας τα αρνητικά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ, μεγαλοποιώντας τα και αποκρύπτοντας τα θετικά. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ ουσιαστικά δεν εγκατάλειψε τους πολίτες, απλώς είχε μια ιεράρχηση στόχων υψηλών για το καλό της χώρας, δηλαδή η Ελλάδα να μπει στην ΟΝΕ, να πετύχει τους Ολυμπιακούς, να πετύχει στην Προεδρία της Ευρώπης… αυτά έδωσαν την αφορμή να νιώσει ο άλλος ότι ενδιαφέρεσαι για τα μεγάλα και όχι γι’ αυτόν.

-Τι ιεράρχηση πρέπει να κάνει τώρα το ΠΑΣΟΚ;
-Πρώτον ως αντιπολίτευση να αποκαλύπτει τα λάθη της κυβέρνησης και τις πραγματικές της προθέσεις και δεύτερον να προτείνει αυτό που λέμε «τον άλλον δρόμο». Και φυσικά να πάει πάλι κοντά στον κόσμο και στα προβλήματά του. Αυτή ήταν πάντα η δύναμή μας, η σχέση του ΠΑΣΟΚ με τον κόσμο.

-Υπάρχει κάποιος λόγος που θα σας έκανε να πείτε σταματάω την πολιτική;
-Από τη στιγμή που μπήκα στην πολιτική ως σήμερα, μπορεί να μην το πιστέψετε, αλλά δεν έχω ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Δηλαδή αυτό το οποίο έχω ζήσει μέχρι σήμερα, με καλύπτει. Η φιλοδοξία μου είναι να είμαι θετικός όσο μπορώ και να περπατάω στο δρόμο και να μην έχω πρόβλημα, να κοιτάζω στα μάτια τους ανθρώπους. Το μέλλον μου το βλέπω να είναι βατό κι ανθρώπινο. Δεν θέλω να είμαι πολιτικός μέχρι βαθέως γήρατος. Μπορώ να ασχοληθώ και με άλλα θέματα.

-Όπως ;
-Με την ποίηση, να γράψω κι άλλα βιβλία.