ΕΡ: Κ. Χυτήρη, το πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα μας σε σχέση με τις ελλείψεις, που παρατηρούνται σε αίμα, είναι αρκετά μεγάλο και λίγο πολύ γνωστό. Ποια πιστεύετε εσείς ότι είναι η αιτία του προβλήματος αυτού;   

ΑΠ: Προφανώς υπάρχει μειωμένη αντίληψη κοινωνικής αλληλεγγύης στους πολίτες. Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται όπως και κάνετε άλλωστε συχνές καμπάνιες ενημέρωσης, με τη συμμετοχή επώνυμων. Η εθελουσία προσφορά αίματος σε μια κοινωνία είναι δείγμα υψηλής πολιτιστικής στάθμης και πρέπει να μας χαρακτηρίζει όλους.

ΕΡ: Ποιες είναι οι ενέργειες, που πρέπει να γίνουν κατά τη γνώμη σας, για την αντιμετώπιση του προβλήματος;

ΑΠ: Οι ενέργειες είναι πολλές, πέρα από τη στήριξη του «Πανελλήνιου Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών» από το Υπουργείο Υγείας. Πρέπει να με την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να υπάρξει μια έκκληση προς τους πολίτες για εθελοντική αιμοδοσία, ακόμα και σε μια ομιλία του ίδιου του πρωθυπουργού, ώστε ν’ αναδειχθεί η σπουδαιότητα του θέματος. Επίσης, πιστεύω ότι στα κόμματα, τις υπηρεσίες, τις εταιρείες, τους αθλητικούς ομίλους πρέπει να καθιερωθεί μία ημέρα τον χρόνο όπου οι εργαζόμενοι θα παρέχουν εθελοντικό αίμα.     

ΕΡ: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες πάντως οι Έλληνες απέδειξαν ότι συμμετέχουν  εθελοντικά, για την επίτευξη ενός στόχου. Πολλοί υποστήριξαν όμως ότι αυτό συνέβη μόνο, επειδή οι αγώνες είχαν μεγάλη προβολή. Από την μέχρι τώρα δράση σας εσείς ο ίδιος  συμφωνείτε με την άποψη αυτή ή θεωρείτε ότι ο εθελοντισμός στη χώρα μας έχει αρχίσει να εδραιώνεται;

ΑΠ: Βήματα θετικά έχουν γίνει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες απέδειξαν ότι υπάρχουν δυνατότητες ενδυνάμωσης του εθελοντικού κινήματος στη χώρα μας. Απλώς δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται το θέμα του εθελοντισμού ευκαιριακά αλλά σε μόνιμη βάση. Μόνο τότε θα γίνει συνείδηση σε όλους.  

ΕΡ: Πιστεύετε ότι το κράτος απ’ την πλευρά του πρέπει να ενισχύσει τον εθελοντισμό;

ΑΠ: Χωρίς καμία αμφιβολία. Κατ’ αρχάς θα βοηθηθεί το ίδιο το κράτος από τον εθελοντισμό. Δεν μπορεί το κράτος να βρίσκεται παντού και να είναι αποτελεσματικό αν δεν βοηθήσουμε κι εμείς εθελοντικά. Εμείς δεν είμαστε το κράτος; Εμείς δεν πρέπει να συμβάλλουμε στην προστασία των δασών και του περιβάλλοντος; Εμείς δεν πρέπει να συντρέχουμε τους αδύναμους ν’ αντεπεξέλθουν συμπολίτες μας; Εμείς δεν πρέπει να δίνουμε αίμα στους έχοντες ανάγκη αφού κι εμείς μπορεί να βρεθούμε στην ίδια θέση;  

ΕΡ: Κατά καιρούς έχει ειπωθεί ότι οι πολιτικοί είναι αυτοί, που πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα στον λαό και να συμμετάσχουν σε εθελοντικές ενέργειες. Εσείς ο ίδιος έχετε συμμετάσχει σε εθελοντικές αιμοδοσίες ή είστε δωρητής οργάνων;

ΑΠ: Εγώ και αίμα δίνω και δωρητής οργάνων είμαι αλλά δεν φτάνει αυτό. Πρέπει οι εκπρόσωποι του λαού να δίνουν το σωστό παράδειγμα, αρχίζοντας από τους αρχηγούς των κομμάτων. Σας καλώ να απευθυνθείτε στα γραφεία των αρχηγών και να ζητήσετε να σας ορίσουν ημέρα και ώρα όπου θα δώσουν αίμα. Ασφαλώς μετά να κάνουν σχετική δήλωση στα ΜΜΕ.  
 
ΕΡ: Εκτός από βουλευτής είναι γνωστό ότι ασχολείσθε με την ποίηση, κάτι που προκαλεί εντύπωση, αφού η ποίηση έχει να κάνει με την ευαισθησία, ενώ ο πολιτικός στίβος είναι σκληρός και ανταγωνιστικός. Πώς μπορείτε και τα συνδυάζετε;

ΑΠ: Η πολιτική μπορεί να είναι σκληρή όπως λέτε, αλλά δεν πρέπει να μας αλλοτριώνει την ευαισθησία και την ανθρωπιά μας. Η πνευματική μου ενασχόληση με την ποίηση προϋπήρξε ή μάλλον συνυπήρξε με την όποια πολιτική μου δράση. Θεωρώ ότι η πολιτική δεν πρέπει να αρκείται σε μια στεγνή διεκπεραίωση κι ο πολιτικός, επομένως, πρέπει να καλλιεργεί και άλλες πλευρές, κυρίως πνευματικές, τότε ολοκληρώνεται ως δημόσιο πρόσωπο, αρκεί να εννοεί ότι κάνει και να σέβεται την παράλληλη ενασχόλησή του. Να μην την εκμεταλλεύεται. Έτσι έχω μάθει και θα συνεχίσω μέχρι τέλους.  

ΕΡ: Τέλος θα ήθελα να μου πείτε αν θα ακολουθήσει στο μέλλον μία νέα ποιητική σας συλλογή και αν υπάρχει κάποιος στίχος σας, που θα ταίριαζε στον εθελοντισμό.

ΑΠ: Πρόσφατα εξεδόθη από τον «Κέδρο» η ποιητική συλλογή «Κίτρινη σκόνη». Σ’ ένα ποίημα καταγγέλλω την αδιαφορία και τον ατομισμό, σας το παραθέτω:
 

Γυμνή όψη του κόσμου
Ο αφελής θνητός ξεχάστηκε
Στην απληστία του
Παράξενος αλήθεια ταξιδιώτης
Μ’ ένα σπουργίτι
Νεκρό
Στα χέρια.