Κύριε Χυτήρη, ποια είναι η σημασία αυτών των εκλογών; Τι διακυβεύεται;

Νομίζω ότι οι έλληνες πολίτες έχουν αντιληφθεί πολύ καλά ότι στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας και επομένως και το δικό τους. Βλέπουν, ή μάλλον αισθάνονται στο πετσί τους,  ότι ύστερα από 6 χρόνια σχεδόν διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας υπό τον  Κώστα Καραμανλή, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η χώρα βουλιάζει ταχύτατα σε όλους τους τομείς, αρχίζοντας από την οικονομία βεβαίως και αυτό οφείλεται χωρίς αμφιβολία στα λάθη, τις παραλείψεις και γενικά την ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης. Δεν πάει άλλο και οι πολίτες το γνωρίζουν  πολύ καλά. Έδωσαν δύο φορές την ευκαιρία στον κ. Καραμανλή, έδειξαν ανεκτικότητα, έδειξαν αντοχή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι του έκαναν και δώρο την υπομονή τους, αλλά εκείνος και η κυβέρνησή του απογοήτευσαν ακόμη και τους φανατικούς οπαδούς τους  και διέψευσαν κάθε προσδοκία. Έφτασε η στιγμή για μία νέα αλλαγή και αυτή είναι η μεγάλη σημασία αυτών των εκλογών.   

Γιατί απέτυχε ο κ. Κ. Καραμανλής; Η μήπως δεν απέτυχε, αλλά είχε την ατυχία να πέσει πάνω στη συγκυρία της διεθνούς οικονομικής κρίσης;

Η πλήρης αποτυχία της διακυβέρνησης Καραμανλή είχε διαπιστωθεί από την πρώτη θητεία του πολύ πριν ξεσπάσει η διεθνής κρίση. Κυβερνούσε κάνοντας αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς όραμα, δίχως σχέδιο, με αναποφασιστικότητα, με μία παρέα και με σαφή προτίμηση στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων σε βάρος φυσικά των συμφερόντων των πολλών. Οι πολίτες έδειξαν ανοχή και αντοχή, όπως σας είπα, δίνοντάς του μία δεύτερη ευκαιρία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην τριετία 2004-2007 είχαμε τα πρώτα μεγάλα δείγματα διαφθοράς και ανεπάρκειας. Σας θυμίζω την υπόθεση της παρακολούθησης τηλεφώνων, τα τοξικά ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, το σκάνδαλο της ΜΕΒΓΑΛ με τους κουμπάρους και φυσικά την χαρακτηριστική ανικανότητα που επέδειξε η κυβέρνησή του στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών της Πελοποννήσου, όπου έχασαν τη ζωή τους δεκάδες συνάνθρωποί μας. Την περίοδο εκείνη επίσης έγινε και το «έγκλημα» της δήθεν απογραφής που υπονόμευσε αποφασιστικά την αξιοπιστία της χώρας και την οδήγησε την οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Όλα αυτά συνέβησαν πριν από τη διεθνή κρίση, που την χρησιμοποιεί ως άλλοθι σήμερα ο κ. Καραμανλής.

Μπορεί όμως το ΠΑΣΟΚ να φέρει τη «νέα αλλαγή», όταν μάλιστα η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης όπως ισχυρίζεστε, αλλά και όπως πράγματι είναι;

Ασφαλώς και μπορεί. Δεν θα είναι εύκολο, θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια, αλλά ήδη ο κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει δώσει δείγματα γραφής. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ έχει αντιμετωπίσει και στο παρελθόν ανάλογες καταστάσεις, αν και η σημερινή είναι η πιο δύσκολη. Το βέβαιο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει την εμπειρία, τα πρόσωπα και κυρίως την βούληση να βγάλει την χώρα από την βαθιά κρίση, από την βαθιά παρακμή. Γιατί δεν πρέπει να γελιόμαστε, η Ελλάδα περνάει περίοδο παρακμής με ευθύνη του κ. Κ. Καραμανλή και της κυβέρνησής του. Άλλη χώρα παρέλαβαν το 2004 και άλλη χώρα παραδίδουν και αυτό το αντιλαμβάνεται ο κάθε καλόπιστος πολίτης. Είμαστε σίγουροι ότι ακριβώς γι  αυτό, οι πολίτες θα συνδράμουν στην προσπάθεια διαπιστώνοντας μάλιστα από την πρώτη στιγμή ότι αλλάζει η νοοτροπία και η αντίληψη της πολιτικής. Έτσι θα αλλάξει με τη σειρά της η νοοτροπία του κράτους και των λειτουργών του, που είναι βασική προϋπόθεση για να βγούμε από το τέλμα. Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται ότι θα πέσει με τα μούτρα ώστε αυτές οι αλλαγές να γίνουν πραγματικότητα.

Για τους πολίτες, το πρόβλημα της οικονομίας είναι πρώτης προτεραιότητας. Το βάρος της συζήτησης έχει πέσει στα δημοσιονομικά, όμως τώρα πια είναι μεγάλα τα προβλήματα και στην πραγματική οικονομία. Είναι ρεαλιστικές οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ;

Ο Γιώργος Παπανδρέου τόνισε στη Θεσσαλονίκη ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα κινηθεί πάνω σε δύο βασικούς άξονες, ευθύς εξ αρχής. Είναι το γνωστό πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών που αποσκοπεί πρώτον, στην οικονομική ανάπτυξη και δεύτερον, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του πολίτη στο κράτος, στους θεσμούς, στην πολιτική, για να ανοικοδομηθούν η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, το Ασφαλιστικό, η αγορά εργασίας, ο Πολιτισμός. Έχει ήδη ανακοινωθεί το σχέδιο με την άμεση κατάθεση πέντε νομοσχεδίων  που θα στηρίξουν το εισόδημα, θα ενισχύσουν την οικονομική δραστηριότητα, θα προστατεύσουν και θα ενισχύσουν την απασχόληση και θα νοικοκυρέψουν τα δημόσια οικονομικά. Όλα αυτά τα κατέθεσε στον λαό ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναλυτικά και με λεπτομέρειες και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα είδος συμβολαίου και όπως είπε δεν οραματίζεται το ανέφικτο, οραματίζεται το αυτονόητο.

Αν όμως είναι εφικτή η έξοδος από την κρίση, τότε γιατί δεν εφάρμοσε παρόμοιο σχέδιο η Νέα Δημοκρατία;

Αυτό το ερώτημα πρέπει να το απευθύνετε στον κ. Καραμανλή που μετά από μία πλήρως αποτυχημένη διακυβέρνηση της χώρας επί 6 σχεδόν χρόνια, ζητάει πάλι «νωπή εντολή» για να επιβάλει μία άκρως περιοριστική πολιτική που θα οδηγήσει τους έλληνες με μαθηματική ακρίβεια στην φτώχεια. Το σημαντικότερο πάντως είναι ότι ο κ. Καραμανλής νόμισε ότι η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί με αυτόματο πιλότο, μέσω «κολλητών», «κουμπάρων» και γενικά μέσω μίας παρέας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θεσμοποίησε την αναξιοκρατία σε αυτό το διάστημα.