ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης γεννήθηκε στις Κουραμάδες της Κέρκυρας το 1945. Ο πατέρας του Γεράσιμος Χυτήρης υπήρξε γνωστός λόγιος του νησιού με πλούσιο συγγραφικό, ιστορικό, κοινωνιολογικό, λαογραφικό και λογοτεχνικό έργο.
Μετά το Γυμνάσιο ο Τηλέμαχος Χυτήρης σπούδασε στη Γεωπονική της Πίζας και παρακολούθησε στη Φλωρεντία μαθήματα Φιλοσοφίας. Στη Φλωρεντία έγραψε και τα πρώτα του ποιήματα μετέχοντας και σε διαγωνισμούς ιταλικής ποίησης.
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης υπήρξε διευθυντής της ετήσιας πολιτιστικής έκδοσης "Χρονικό" (1979-81) που εξέδιδε το Πνευματικό και Καλλιτεχνικό Κέντρο "Ώρα" του Ασαντούρ Μπαχαριάν. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις "οπτικής ποίησης" στην Ελλάδα, στη "Γκαλερί 3" (1981-1988), στην Πάτρα (1987,1991) και στο Pordenone της Ιταλίας (1982). Επιλογή ποιημάτων του δημοσιεύθηκαν επίσης και στον ειδικό τόμο "Ανθολογία Συγκεκριμένης Ποίησης" του Κώστα Γιανουλόπουλου, 1982. Τέλος, ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά κι έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, ρουμανικά.
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης εκλέγεται από το 1993 Βουλευτής στην Β΄ Περιφέρεια Αθηνών και σήμερα είναι Υφυπουργός Τύπου και ΜΜΕ. Είναι παντρεμένος με την τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη κι έχουν ένα γιο, τον Στέφανο.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

Ποιήματα εκ προμελέτης
Αθήνα, Κέδρος 1973, σελ. 29

Θέμα
Αθήνα, Πλέθρον 1978, σελ. 15

Τόποι νέοι
Αθήνα, Νεφέλη 1983, σελ. 54

Σα να συνέβη
Αθήνα, Νεφέλη 1986. σελ. 43

Το τέλος της ομιλίας
Αθήνα, Καστανιώτης 1988, σελ. 99, ISBN: 960-03-0151-3

Καλοκαίρι και το τέλος της Ομιλίας
Αθήνα, Καστανιώτης 2001, σελ. 142. ISΒΝ: 960-03-2997-4

Ο ποιητής
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης ανήκει στο κύριο σώμα της λεγόμενης "Γενιάς του '70".
Η ποιητική περιπέτεια του Τηλέμαχου Χυτήρη περνάει από διαφορετικές φάσεις. Στην πρώτη, τη νεανική του, συναντά κανείς έναν ποιητή που βιώνει με οδύνη την εποχή του. Μια εποχή τραυματική για την ανθοφορία της νιότης που επιθυμεί πετάγματα και υπερβάσεις για να δώσει καρπούς. Ο χρόνος σημαδεύει τον τόπο. Δικτατορία. Ο νεαρός τότε ποιητής θα βρεθεί να σπουδάζει στη Φλωρεντία, σε μια πόλη όπου ακούγονται έντονα οι κραδασμοί από τις φοιτητικές εξεγέρσεις σε Ευρώπη και Αμερική. Σε αντίθεση με ό,τι σιωπηλό, πνιγηρό και έμφοβο επικρατεί στο γενέθλιο τόπο. Τα "Ποιήματα εκ προμελέτης" γράφονται στη Φλωρεντία το σκοτεινότατο για την Ελλάδα διάστημα 1968-1971 και διακατέχονται σαφώς από τις εσωτερικές αγωνίες που επιβάλλει η εποχή στον ποιητή. Ωστόσο ουδέποτε η φωνή του μετατρέπεται σε κραυγή, σε σύνθημα ή κούφια ρητορεία. Αντίθετα σε χαμηλόφωνο τόνο καταθέτει την εσωτερική του διαπάλη.
Ποιήματα μικρής επιφάνειας, χαρακτηριστικό του ποιητικού έργου του Τηλέμαχου Χυτήρη, αναγνωρίσιμα και εν πολλοίς εξωστρεφή και επικοινωνιακά με τα σημάδια βέβαια του πρώτου νεανικού ποιητικού βηματισμού. Στη δεύτερη ποιητική του συλλογή το Θέμα ο Τηλέμαχος Χυτήρης, επιδίδεται σ' ένα γλωσσικό παιχνίδι ή όπως έχει σημειώσει ο κριτικός Αλέξης Ζήρας "δημιουργεί εσκεμμένα παρηχήσεις λεκτικές ή ανακατανομές ορισμένων λέξεων, αποσκοπώντας… να δείξει τη διαφορετική τους σημασία όταν εκφέρονται από διαφορετικές ή παράλληλες έννοιες".
Πιστεύω ότι αυτή η συλλογή είναι μεν ένα βήμα προς τον γλωσσικό πειραματισμό που συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια αλλά δεν συνάδει με την ποιητική ιδιοσυγκρασία του ποιητή. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι παρά την υιοθέτηση αυτής της φόρμας ο Τηλέμαχος Χυτήρης δεν εγκαταλείπει την πραγματική του ποιητική υπόσταση.
Αντίθετα ο Τηλέμαχος Χυτήρης αρχίζει να μπαίνει στη φάση της ωριμότητας με την τρίτη ποιητική του συλλογή Τόποι νέοι που γράφεται στο Βουκουρέστι ανάμεσα στα έτη 1982-1984.
Κι εδώ τα ποιήματα κρατούν τη μικρή τους επιφάνεια, ανοίγουν όμως, ως προς το βάθος και το στοχασμό τους, ενώ στερεώνουν τη δομή τους και εμπλουτίζουν την ποιητική τους. Η ζωή πια είναι το ίδιο το ποίημα για τον ποιητή, έτσι η ματιά του γλυκαίνει και ένας πηγαίος λυρισμός αφήνεται να υγράνει τα ποιήματα.
Ο ποιητής συνδιαλέγεται με τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο γαλήνια ενώ θέτει και υπαρξιακά ερωτήματα. Κάποτε εγκαταλείπει κάποια παλιά πιστεύω που αποδείχθηκαν μάταια και ακολουθεί μια αντίθετη πορεία.
Η τέταρτη ποιητική συλλογή του Τηλέμαχου Χυτήρη Σα να συνέβη περιλαμβάνει 25 ποιήματα που γράφτηκαν το Λονδίνο στο χρονικό διάστημα 1984-1985. Πιστεύω ότι πρόκειται για την πιο ευτυχή στιγμή του ποιητή και είναι κρίμα που η πολιτική έκανε την ποίησή του να οπισθοχωρήσει την τελευταία δεκαετία και δεν είχαμε κάτι νεώτερο από αυτήν. Ποιήματα οργανωμένα, σφιχτά, αλλά και με χαλαρούς αρμούς όταν πρέπει, λιτά αλλά και με έντονο λυρισμό, με σωστή εικονοποιία, με μικρές προτάσεις, που όμως υποκρύπτουν εκρήξεις τις οποίες προσλαμβάνει ο αναγνώστης.

Έλενα Χουζούρη
Ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας
Περιοδ. ΠΟΡΦΥΡΑΣ, Νο 90 Ιανουάριος 1999

Τι έγραψε ο Τύπος για τα βιβλία του
ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΧΥΤΗΡΗ
(αποσπάσματα από κριτικές)

Ποιήματα εκ προμελέτης, Αθήνα, Κέδρος, 1973, Σελ. 29

Πιστεύω ότι ο Τηλέμαχος Χυτήρης διαθέτει σίγουρα μια σεμνή διπλωματία στα θέματα της ποιητικής έκφρασης. Ομιλεί αβίαστα και με απέριττη αισθητικήν πειστικότητα. Η ευαισθησία και η έμπνευσή του δεν χάνουν ούτε ελάχιστο ποσοστό στην έκφρασή τους. Λίγες φορές συμβαίνει αυτό στην ποίηση, δηλ. να ισούται το αίσθημα με την έκφρασή του.
Ο λόγος εδώ σε κερδίζει. Τα 20 ποιήματα της συλλογής με την δωρική τους λιτότητα και την λακωνικότητά τους έχουν αιτιακήν αφετηρία τον ανθρώπινο περίγυρο. Γεμάτα υποψία και ανησυχία δε συμφωνούν μ' αυτόν. Είναι υπαινιγματικές αιχμές για προβληματισμούς, προσθαφαιρέσεις και άλλες αναδρομές στον πνευματικό μας χώρο…
Ο ποιητής ανήκει στη μοντέρνα ποίηση. όμως στην καλώς εννοούμενη "μοντέρνα", που ανταποκρίνεται στη σύγχρονη αισθητική συνείδηση. Τα ποιήματά του δικαιώνουν την ίδια την Ποίηση.

Ι. Σαρακηνός
Ποιητής, φιλόλογος
Εφημ. ΑΛΗΘΕΙΑ, 17-7-1974

Σα να συνέβη, Αθήνα, Νεφέλη, 1986. Σελ. 43

…ως τώρα βιβλία του, τέσσερα τον αριθμό, ο αναγνώστης έχει να έρθει σε γνωριμία με μία ποίηση με πυκνή υφή οπωσδήποτε αλλά με πάμπολλες ανοιχτές προσβάσεις και διόδους για τη κατάκτησή της. Εξάλλου, ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται συνήθως κάθε ποίημα είναι μάλλον αναλυτικός, αποδομώντας στα συστατικά της μια εικόνα που θα έλεγα ότι είναι κοινά εισπράξιμη. Βέβαια η αναλυτική διάταξη δε σημαίνει ότι γίνονται παραχωρήσεις σε άλλες μορφές ποιητικής ανάπτυξης, που γειτνιάζουν με την αφήγηση. Εδώ, η εικόνα ή η συστοιχία εικόνων που συγκροτούν το ποίημα διαγράφονται με εξαιρετικά λιτά μέσα…
Από την άλλη όμως μεριά, και παρά το ότι υπάρχει μια προαίρεση του ποιητή σ' ό,τι αφορά τη γενική μορφή του ποιήματος, γνωστή ακόμα από τα προηγούμενα βιβλία του, Θέμα (1978) και Τόποι Νέοι (1983), έχω τη γνώμη πως η συναισθηματική θερμοκρασία σε αρκετά από αυτά είναι υψηλή και όχι πάντοτε αισθητικά μετουσιωμένη. Έτσι, το συναισθηματικό τους φορτίο είναι που τους δίνει μια έντονη λυρική χροιά, η οποία, ομολογώ ότι έρχεται σε μη λειτουργική αντίθεση με την επιδιωκόμενη λιτότητα ή ελλειπτικότητα της ποιητικής εικόνας. Ωστόσο, αυτό δε συμβαίνει πάντοτε. Συμβαίνει μάλιστα ο λυρικά τονισμένος λόγος του Τ. Χυτήρη να μας αποκαλύπτει ωραία ποιήματα…

Αλέξης Ζήρας
Κριτικός λογοτεχνίας
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΑ, Αθήνα, Ρόπτρον, 1989

Σα να συνέβη

…Ο χώρος και ο χρόνος υπάρχουν έντονα σ' αυτή τη συλλογή. Ωστόσο, σε αντίθεση με μια γενικότητα που παρατηρείται στη πρώτη συλλογή, το συγκεκριμένο, το καθημερινό μετατρέπεται σε ποιητικό μέσα από μια φαινομενική αλλά γεμάτη εντάσεις απλότητα.
Σ' αυτή τη συλλογή ο χώρος είναι ξένος και ο ποιητής δεν έχει που να ακουμπήσει τα συναισθήματά του.
Μένουν τα ποιήματα, υποδοχείς συναισθημάτων, που δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Γιατί το ανεκπλήρωτο, το αιωρούμενο υπάρχει έντονα σ' αυτά τα ποιήματα. Αλλά μήπως και η ποίηση δεν είναι "μια ταραγμένη αιώρηση /Σε λάμψεις αγρυπνίας" όπως γράφει ο ποιητής ως μότο της τελευταίας του συλλογής.

Έλενα Χουζούρη
Ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας
Περιοδ. ΠΟΡΦΥΡΑΣ Νο 90, Ιούνιος 1999

Το τέλος της ομιλίας, Αθήνα, Καστανιώτης, 1988. Σελ. 99. ISBN: 960-03-0157-3.

Κλειδί της τελευταίας του συλλογής φαντάζει το μότο: "Η σιωπή είναι αυστηρή - μπροστά στο μύθο της αλήθειας. - Είναι τρόμος ανέκφραστος". Εντοπίζει λοιπόν δύσκολους στόχους μέσα στο σύγχρονο ψύχος για να επιβιώσει κι έτσι το ξεκίνημά του ακούγεται προσεκτικό, αυστηρά προσεγμένο και τον οδηγεί στην ολιγογραφία, στα ολιγόστιχα ποιήματα, στον καυτό λόγο κι ο αναγνώστης το συλλαμβάνει, όπως και στην περίπτωσή μου, όταν ασχολείται με την ποίηση του Χυτήρη σε διάφορες εποχές, όπου και ανακαλύπτει σταδιακά τα μυστικά της ιδιοσυγκρασίας του.
Αν λάβουμε υπόψη μας τους τίτλους και των άλλων συλλογών θα αντιληφθούμε το λιτό λόγο, την πολυσημία του νοήματος, την πάλη για να βγει όσο πιο άμεσα η κραυγή της γυμνής ψυχής του αδιεξόδου.
Αξιοσημείωτο φαντάζει το γεγονός ότι ο νεωτερικός αυτός ποιητής έχει αφομοιώσει τις καταβολές του και οι καταθέσεις του απ' την αρχή έχουν επενδύσει με συνέπεια και κέρδη τον χαρακτήρα τους.
Θα πρέπει ακόμα να προσέξουμε την αποφυγή κάθε ωραιολογίας, τη συνετή χρήση ρήματος-ουσιαστικού και την πάρα πολύ προσεκτική παράθεση του επιθέτου. Μια πτυχή του προσώπου του που συνοψίζει αυτήν την ακλυδώνητα θεματική ποίηση, όπως και τη σταθερή τεχνική της, ανοίγεται στο κομμάτι "Η γραμματική της πολιτείας".
…Εξορία, παγωνιά, υπαρξιακή αγωνία, μοναξιά, γνωστά τοπία της σύγχρονης ποίησης. Το πρόβλημα είναι πως αντιμετωπίζονται μέσα σ' έναν αφιλόξενο κόσμο. Στην ιδιοσυγκρασία του ποιητή εναπόκειται το πως μας μιλάει για τα παρακάτω, το πώς αφυπνίζει την αλήθεια και το πώς καταδεικνύει το ψέμα.
Το ρεύμα του Τηλέμαχου Χυτήρη έρχεται προς τα εμάς με τη δωρεά της γνησιότητας, της αυθεντικότητας, της στέρεης διαδρομής μες από τους λαβυρίνθους της εποχής μας.
Η ωριμότητα διαχύνεται παντού. Η πάντα λιτή του ποίηση αποκαλύπτεται μες απ' τις πολύτιμες κρύπτες της, στίλβει στο φως και η προσωπικότητά του εξακτινώνεται πέρα από την προσωπική εκμυστήρευση στον Λόγο.
…Ο Χυτήρης έχοντας περάσει από κορυφαίες θέσεις στον δημόσιο τομέα, έχοντας ζήσει τόσο κρυφές, όσο και φανερές στιγμές της νεοελληνικής ζωής, της πατρίδας του, μας χαρίζει την πεμπτουσία της αθέατης πραγματικότητας χωρίς ποτέ ούτε καν να το υπονοεί. Είναι κι αυτός ένας πολιτικός, αφοσιωμένος όμως στην ποίηση, που ξέρει να χρησιμοποιεί τις εμπειρίες του, να μπολιάζει την τέχνη του με την εσωτερικότητα των πραγμάτων, διεισδύοντας σε περιπέτειες χώρων και ανθρώπων, στέλνοντας τα μηνύματά του πέρ' απ' τη στεγνή παράθεση γεγονότων. Γιατί η κρυφή θέα των πραγμάτων - η ποίηση εν προκειμένω - μας υποδεικνύει το πώς να ζούμε, πώς να πορευόμαστε με παραμυθία, να φτάνουμε ως το μεδούλι της ύπαρξης και πως ν' αντιμετωπίζουμε το καθρέφτισμα του προσώπου και του προσωπείου μας στον επερχόμενο θάνατο.

Γιώργος Καραβασίλης
Ποιητής
Περ. ΠΡΟΦΥΡΑΣ, Νο 90,
Απρίλιος - Ιούνιος 1999

Το τέλος της ομιλίας.

…Σε μια περίοδο "οικουμενικού νευρικού κλονισμού" - όπως προφητικά χαρακτήρισε την εποχή μας ο Κέινς - όπου οι συνθήκες της επικοινωνιακής σύστασης και αναπαραγωγής της κοινωνίας διαμορφώνουν ένα πλαίσιο πολιτιστικής ομοιομορφίας, αφηρημένης αλληλεγγύης, αυταρχικού λαϊκισμού, καταναλωτικής λαιμαργίας και στυλιστικών συρμών σύμμεικτων ή συνεξαρτημένων από τις αρχές του νέο-ολοκληρωτισμού και οικουμενικού καπιταλισμού, μια ισχυρά ετερόφρονη μεταγλωσσική ποίηση, με το δικό της λεξιλόγιο, γραμματική και σχάρες ανάγνωσης, είναι δυνατόν ν' αποτελέσει εφαλτήριο για να στηριχθούν οι διαδικασίες μιας νέας αισθητικής συνείδησης.
Η αγορευτική ποιητική μορφολογία του Τηλέμαχου Χυτήρη απελευθερώνει το φαντασιακό των λέξεων από την ιδεοληπτική μονοκρατορία μιας στείρας πραγματολογικής διαμεσολάβησης.
Με τον τρόπο αυτό ο ποιητής θέτει ξανά το μεγάλο ζήτημα του νοήματος της ποιητικής έκφρασης. Γι' αυτό και η όχι τυχαία επιλογή του τίτλου "Το τέλος της ομιλίας" ισοδυναμεί με στοχαστική επεξεργασία της ίδιας της ιστορικής δυνατότητας του ποιητικού αυτοπροσδιορισμού.
Το "τέλος της ομιλίας" με την έμφαση που δείχνει στη μεταγλωσσική και τη μεταμοντέρνα μορφολογία, εκφράζει όχι τα σημεία των καιρών αλλά τα σημεία των σημείων των καιρών.
Θα μπορούσε μάλιστα να προστεθεί σ' αυτά μια επιπλέον ιδιαιτερότητα. Πρόκειται για τη συνεχή δυνατότητα σημασιών που παράγονται μέσα από τις εκφράσεις ενός εκλεπτυσμένου αγορευτικού τύπου ποιητικής που καταθέτει ο Τηλ. Χυτήρης.
Θα έλεγα μάλιστα ότι πίσω από τις παραπάνω διαπιστώσεις και τις βαθύτερες σημασιολογικές παραμέτρους, η ποιητική φυσιολογία του Χυτήρη συναντά άμεσα το όλο ζήτημα του αξιακού περιεχομένου της γλώσσας ως στοιχείο πολιτισμικής διαμεσολάβησης.

Κώστας Γουλιάμος
Ποιητής
Περ. ΠΟΡΦΥΡΑΣ, Ιούνιος 1999

Καλοκαίρι και Το τέλος της Ομιλίας, Αθήνα, Καστανιώτης, 2001. Σελ. 142. ISBN: 960-03-2997-4

…Ποιητής της γενιάς της "αμφισβήτησης" ο κ. Χυτήρης, όπως καθιερώθηκε να αποκαλείται η τρίτη μεταπολεμική γενιά, κινήθηκε σχεδόν από την πρώτη του συλλογή, τα Ποιήματα εκ προμελέτης (Κέδρος, 1973) αρκετά μακρύτερα από το αισθητικό εργαστήρι των συνομηλίκων του, για να περάσει με το Θέμα (Πλέθρον, 1978) σε μια "φυσική αποδομητική τάξη" του λόγου και για να υπηρετήσει με τη συλλογή Τόποι νέοι (Νεφέλη, 1983) και με τις νεότερες συλλογές του την ενδοσκόπηση, τον ήρεμο τόνο, τη φυσικότητα της φωνής, υπό το πρίσμα, λίγο ή περισσότερο, των ηχητικών εντυπώσεων, οι οποίες γενικότερα χαρακτηρίζουν τη δουλειά του…
Το βιβλίο του κ. Τηλέμαχου Χυτήρη, που συνοδεύεται με CD, στο οποίο διαβάζει ποιήματα της συλλογής, συμπεριλαμβάνει τις τέσσερις παλαιότερες συλλογές του, υπό τον γενικό τίτλο Το τέλος της ομιλίας, καθώς και τη νέα ποιητική συλλογή Καλοκαίρι. Ο ποιητής που αναδύεται από αυτές τις συλλογές είναι εφευρετικός, παρατηρητικός, που επιδιώκει να συνδέει το προσωπικό του όραμα με τους συλλογικούς μύθους και με τη συνείδηση του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος της εποχής του. Το όνειρο, το αλλόκοτο, η φαντασία, η ανατροπή είναι μερικά από τα στοιχεία που συγκροτούν τον λυρισμό του. Ο κ. Χυτήρης στα ποιήματα του Καλοκαιριού "τραγουδάει" ιδιαιτέρως τη σελήνη και τη θάλασσα, τον ήλιο και τη νύχτα, τον αέρα, τ' αηδόνια και τα έντομα, όχι κατ' εξοχήν από συνήθη φυσιολατρική διάθεση αλλά περισσότερο υπέρ της ευγένειας του βλέμματος, υπέρ της αλληγορίας, υπέρ μιας ατμόσφαιρας πνευματικής μόνωσης, άσκησης και περισυλλογής, από την οποία αντλούνται πότε η έξαρση και πότε η στωικότητα και η παραδοχή της ματαιότητας…

Δημήτρης Κονιδάρης
Εκδότης του περιοδικού "ΠΟΡΦΥΡΑΣ"
Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 17-7-2001

Από τη συλλογή "Καλοκαίρι και το τέλος της ομιλίας

ς΄
Τρυφερό μονοπάτι
Μπλε νύχτας
Ποια γη;
Ποια Ιθάκη;
Ο χρόνος δεν είναι ποτέ
Στην ώρα του

Αγρυπνώ
ια΄
Το αηδόνι
Λέει το ανείπωτο
Μα δεν το ξέρει

Ο τυφλός
Βλέπει τον έρωτά του
Κι άλλοι τυφλώνονται απ' αυτόν

Όλα γίνονται για να γίνουν
Άξαφνα σπίθες
Ανάβουνε
Και σβήνουν
Από τη συλλογή "Τόποι νέοι"

Ο ΚΥΚΝΟΣ

Μέσα μου υπάρχει
ένας κύκνος
και μια ωραία γαλάζια λίμνη.
Ο κύκνος
μου επιτρέπει να ζω
πάνω από τη λάσπη του βυθού
της ωραίας
της γαλάζιας
λίμνης.

ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος
Δεμένος στο κατάρτι μου.
Τόσα νερά στο δωμάτιό μου!

Ας έρθουν οι σύντροφοι
Ας έρθουν οι σειρήνες
Ας έρθει - έστω - ένας υδραυλικός.

Από τη συλλογή "Ποιήματα εκ προμελέτης"

τ' άνθος
τ' άγριο της πλαγιάς
ποτέ δεν θάκοβα εγώ.
εσείς το χαλάσατε
και τώρα το κρατάτε φρέσκο, λέτε
στ' ανθογυάλι
αυταπάτες
τ' άνθος πέθανε
να το ξέρετε
κι είναι άχρηστο
και βλαβερό θάλεγα
νάχετε για στολίδι
ένα νεκρό

Από τη συλλογή "Σα να συνέβη"

ΣΧΕΔΟΝ ΗΡΕΜΑ

Σφυρίγματα
Από μέρος βαθύ κι απόμερο
Φθάνουν Εδώ
Μέσα σε ποδοβολητά και σκόνη
Πώς να μετατρέψω
Τούτο τ' απόκρυφο άκουσμα
Σε λέξη;
Ρίγος
Κι όποιος θέλεις ας καταλάβει
Εγώ ωστόσο
Θα ζω κάτω απ' αυτό
Το αιωνόβιο δέντρο
με τη σκόνη να μου πέφτει
Στα μαλλιά
Στα ρούχα
Στην ψυχή μου

Από τη συλλογή "ΘΕΜΑ"

ΧΟΡΟΣ 2

δεν
δεν το φύλλο δεν
δέν-τρο

δεν η άνοιξη
δεν η επιθυμία
δεν ο δόλος δεν
δεν-τρο

δεν η λάμψη
δεν η μανία
δεν το κόκκινο το κόκκινο δεν
δεν-τρο

δεν ω
δεν α
δεν αγωνία
δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη

δεν
δεν το φύλλο δεν
ΔΕΝΤΡΟ