Ποίηση

Υπήρξαν εποχές όπου η πολιτική βρέθηκε κοντά στην ποίηση. Αλλά μετά ήλθε ένας υπουργός της ΝΔ από τη Θεσσαλονίκη –ο οποίος δεν βρίσκεται σήμερα στη Βουλή- και έκοψε τις γέφυρες: «Ο πολιτικός δεν είναι λαπάς-αλλιώς θα ήταν ποιητής». Ο κ. Τηλ. Χυτήρης ανέλαβε να κλείσει αυτή την πληγή που αποξένωσε τους ποιητές και τους πολιτικούς. Σε περιόδους κατά τις οποίες άλλοι κυκλοφορούν κρυόπλαστες πολιτικολογίες σε βιβλία, αυτός παρουσιάζει τα καινούργια του ποιήματα. Ένα από τα λίγα δημόσια πρόσωπα που κρατάει πάντα απαραβίαστο τον ιδιωτικό του χώρο, ανοίγει που και που ένα παράθυρο –ψυχής, όχι της τηλεόρασης- και όποιος προλάβει βλέπει μέσα του άλλες εικόνες –εντελώς προσωπικές. Σε μια εποχή που η καθημερινότητα επιβεβαιώνει διαρκώς τον θρίαμβο της ευτέλειας, ένας εν ενεργεία βουλευτής, που δίνει στο κοινό ποιήματά του, ή είναι εξοπλισμένος με πολύ θάρρος ή πνίγεται από τον άλλο του εαυτό, τον πολιτικό, και θέλει να ξεσπάσει. Εξήντα και κάτι σήμερα ο κερκυραίος δημοσιογράφος, ο οποίος σπούδασε γεωπονία και φιλοσοφία στη Φλωρεντία και στην Πίζα, εκλέγεται στη Β΄ Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ από το 1993, και χρημάτισε υπουργός Τύπου και κυβερνητικός εκπρόσωπος με δύο διαφορετικούς πρωθυπουργούς. Ήπιος χαρακτήρας, πολύ αθόρυβος και διακριτικός παρά την εξαιρετική πορεία του στον χρόνο. Παλιός «Λαμπράκης» βρέθηκε στο ΠΑΜ επί δικτατορίας, ανέπτυξε κυρίως καλλιτεχνικές δραστηριότητες μετά τη μεταπολίτευση και υπηρέτησε ως σύμβουλος Τύπου στην ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο. Αυτό άλλαξε τη ζωή του. Όταν μετέφεραν το 1988 τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Χέρφιλντ, τον κάλεσαν για να ενημερώνει τους δημοσιογράφους. Έμεινε δίπλα στον ιδρυτή του ΠαΣοΚ ως τον θάνατό του, ως πρόσωπο υψηλής εμπιστοσύνης, τόσο ώστε το 1991 τον έπεισε να πάρει πίσω την απόφαση διαγραφής του κ. Κ. Σημίτη, και αυτό τον διευκόλυνε αργότερα να μπει στον πιο στενό κύκλο του νικητή της αναμέτρησης του 1996. Ο κ. Χυτήρης έχει στο ενεργητικό του τέσσερις θητείες στη Βουλή και έχει εκδώσει ως τώρα πέντε συλλογές –τι είναι; Πολιτικός ή ποιητής; Αν μη τι άλλο είναι αξιοθαύμαστο το πώς αντλεί έμπνευση και ευαισθησία για να γράψει στίχους κάποιος που είναι αναγκασμένος να καταπονείται μέρα-νύχτα με την άχαρη πολιτική ρουτίνα. Αν και όπως θα έλεγε ο αμερικανός δημοσιογράφος Ρεντ Σμιθ: «Δεν υπάρχει μυστικό για το γράψιμο –απλώς κάθεσαι στη γραφομηχανή και ανοίγεις μια φλέβα».